Ostateczna lista przepisów dotyczących cyberbezpieczeństwa według branży

Cyberbezpieczeństwo staje się krytycznym problemem, ponieważ różne branże są zależne od infrastruktury cyfrowej. Aby chronić poufne informacje przed zagrożeniami cybernetycznymi, rządy na całym świecie wprowadziły przepisy dotyczące cyberbezpieczeństwa dla określonych sektorów, które pomagają zabezpieczyć ekosystemy cyfrowe i zapobiegać cyberatakom.

Zrozumienie konkretnych przepisów obowiązujących w branży organizacji jest niezbędne do zarządzania ryzykiem. Ten blog zawiera kompleksowy przegląd przepisów dotyczących cyberbezpieczeństwa w różnych sektorach i ich implikacji dla organizacji, dostarczając cennych informacji na temat wymagań dotyczących zgodności i najlepszych praktyk w zakresie zabezpieczania ekosystemów cyfrowych.

Zabezpiecz zasoby cyfrowe swojej organizacji za pomocą UpGuard >

Przepisy dotyczące cyberbezpieczeństwa a ramy cyberbezpieczeństwa

Przepisy i ramy dotyczące cyberbezpieczeństwa to dwa standardowe terminy w branży cyberbezpieczeństwa. Chociaż mają wspólny cel, jakim jest poprawa praktyk w zakresie cyberbezpieczeństwa, wyraźnie się od siebie różnią.

Przepisy dotyczące cyberbezpieczeństwa to zasady egzekwowane zgodnie z prawem przez organy rządowe lub organy regulacyjne. Przykłady obejmują HIPAA, PCI DSS, RODO itp. Zasady te są specyficzne dla każdej branży i wymagają od organizacji przestrzegania określonych standardów i praktyk w zakresie cyberbezpieczeństwa. Organizacje, które nie przestrzegają tych przepisów, mogą spotkać się z karami, grzywnami lub działaniami prawnymi. Kluczowe wymogi regulacyjne obejmują:

Obowiązkowa zgodność: Organizacje podlegające przepisom dotyczącym cyberbezpieczeństwa mają prawny obowiązek spełnienia określonych wymagań dotyczących cyberbezpieczeństwa, a nieprzestrzeganie może skutkować poważnymi konsekwencjami.
Egzekwowalność: Organy regulacyjne są uprawnione do zapewnienia zgodności cyberbezpieczeństwa z przepisami poprzez przeprowadzanie audytów, inspekcji i nakładanie kar.
Specyficzne dla branży: Specyficzna zgodność z przepisami jest dostosowana do poszczególnych branż ze względu na unikalne zagrożenia i potrzeby.
Normatywne: Przepisy zazwyczaj określają konkretne wytyczne, standardy i środki kontroli bezpieczeństwa, których organizacje muszą przestrzegać.

Z drugiej strony, ramy bezpieczeństwa cybernetycznego to zestaw dobrowolnych wytycznych i najlepszych praktyk opracowanych przez ekspertów i organizacje ds. cyberbezpieczeństwa, aby pomóc organizacjom w poprawie ich postawy w zakresie cyberbezpieczeństwa. Popularne ramy bezpieczeństwa cybernetycznego obejmują National Institute of Standards and Technology (NIST), CIS Controls oraz normę ISO/IEC 27001. Wiele organizacji dobrowolnie przyjmuje ramy, aby zademonstrować swoje zaangażowanie w cyberbezpieczeństwo i wzmocnić środki bezpieczeństwa. Kluczowe cechy ram bezpieczeństwa cybernetycznego obejmują:

Dobrowolne przyjęcie: Organizacje mogą zdecydować się na wdrożenie ram cyberbezpieczeństwa w oparciu o swoje konkretne potrzeby i profile ryzyka.
Elastyczność: Ramy zapewniają elastyczne podejście do cyberbezpieczeństwa, umożliwiając organizacjom dostosowanie środków bezpieczeństwa do ich unikalnych okoliczności.
Wskazówki i najlepsze rozwiązania: Ramy zawierają wskazówki, najlepsze rozwiązania i zalecenia, które pomagają organizacjom w tworzeniu skutecznych programów bezpieczeństwa cybernetycznego.

Usługi finansowe

Sektor usług finansowych jest kluczową częścią światowej gospodarki, ponieważ codziennie ma do czynienia z wrażliwymi informacjami finansowymi. Ze względu na wysoki poziom ryzyka i ciągłe zagrożenie cyberatakami, ransomware, phishingiem itp., instytucje finansowe muszą przestrzegać rygorystycznych przepisów dotyczących cyberbezpieczeństwa. Poniżej znajdują się główne przepisy dotyczące cyberbezpieczeństwa, które mają zastosowanie w branży usług finansowych, oraz wgląd w ich wymagania i implikacje dla różnych graczy.

Ustawa Gramma-Leacha-Blileya (GLBA)

GLBA, znana również jako ustawa Gramma-Leacha-Blileya, jest kluczowym aktem prawnym chroniącym prywatność finansową konsumentów. Została uchwalona w 1999 roku i ma zastosowanie do instytucji finansowych, takich jak banki, spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe i firmy zajmujące się papierami wartościowymi. Jego głównym celem jest egzekwowanie rygorystycznych środków bezpieczeństwa, które chronią niepubliczne dane osobowe klientów (NPI). Instytucje finansowe muszą priorytetowo traktować ochronę danych klientów, aby uniknąć grzywien i konsekwencji prawnych oraz utrzymać zaufanie.

Kluczowe elementy GLBA obejmują:

Powiadomienia o ochronie prywatności: Instytucje finansowe muszą co roku przekazywać klientom informacje o ochronie prywatności, w których opisują praktyki instytucji w zakresie udostępniania informacji.
Ochrona NPI: GLBA nakazuje instytucjom opracowanie programów bezpieczeństwa w celu ochrony NPI przed nieautoryzowanym dostępem lub ujawnieniem (tj. kontrola dostępu, uwierzytelnianie wieloskładnikowe itp.)
Nadzór zewnętrzny: Instytucje finansowe muszą oceniać i monitorować praktyki i polityki bezpieczeństwa stron trzecich w zakresie cyberbezpieczeństwa dzięki dostępowi do NPI.

Standard Bezpieczeństwa Danych Branży Kart Płatniczych (PCI DSS)

Organizacje lub firmy, które obsługują transakcje kartami płatniczymi, muszą przestrzegać standardu bezpieczeństwa danych branży kart płatniczych (PCI DSS). Branża kart płatniczych ustanowiła ten zestaw standardów bezpieczeństwa w celu ochrony danych posiadaczy kart, które są krytycznym elementem poufnych informacji. PCI DSS nie jest regulacją rządową, ale ma kluczowe znaczenie dla firm, które przetwarzają transakcje kartami kredytowymi, ponieważ nieprzestrzeganie przepisów może skutkować surowymi karami, utratą zaufania klientów, a nawet potencjalnie katastrofalnymi naruszeniami danych.

Do kluczowych elementów PCI DSS należą:

Szyfrowanie danych: PCI DSS wymaga szyfrowania danych posiadacza karty podczas przesyłania i przechowywania.
Regularne audyty: Organizacje muszą przechodzić regularne oceny i audyty bezpieczeństwa, aby zachować zgodność.
Bezpieczeństwo sieci: PCI DSS zapewnia wytyczne dotyczące zabezpieczania infrastruktury sieciowej w celu zapobiegania naruszeniom danych.

Ustawa Sarbanesa-Oxleya (SOX)

Ustawa Sarbanesa-Oxleya (SOX) została stworzona w odpowiedzi na wiele skandali związanych z księgowością korporacyjną na początku 2000 roku, koncentrując się przede wszystkim na sprawozdawczości finansowej i ładzie korporacyjnym. Ma to jednak również wpływ na cyberbezpieczeństwo w instytucjach finansowych, w szczególności w odniesieniu do dokładności i wiarygodności danych finansowych. Instytucje finansowe, w tym spółki notowane na giełdzie, muszą zapewnić zgodność z SOX, aby zachować przejrzystość i zapobiec nieuczciwym praktykom finansowym. Nieprzestrzeganie przepisów może skutkować różnymi konsekwencjami, począwszy od kwestii prawnych, a skończywszy na opłatach finansowych.

Kluczowe elementy SOX obejmują:

Kontrole wewnętrzne: SOX nakazuje, aby firmy stosowały kontrole wewnętrzne w celu ochrony dokładności i integralności sprawozdań finansowych.
Retencji danych: Ustawa zawiera przepisy dotyczące zabezpieczania dokumentacji finansowej i komunikacji elektronicznej.
Ochrona sygnalistów: SOX chroni sygnalistów, którzy zgłaszają nadużycia korporacyjne, w tym naruszenia cyberbezpieczeństwa.

Opieki zdrowotnej

Branża opieki zdrowotnej jest odpowiedzialna za ochronę wrażliwych i osobistych informacji o pacjentach. Ponieważ świadczeniodawcy opieki zdrowotnej, ubezpieczyciele i organizacje w coraz większym stopniu polegają na systemach cyfrowych do opieki nad pacjentem i zarządzania danymi, ochrona informacji o pacjentach przed zagrożeniami cybernetycznymi ma kluczowe znaczenie. Jest to również jeden z najbardziej atakowanych sektorów przez cyberprzestępców. Poniżej znajdują się najczęstsze przepisy dotyczące cyberbezpieczeństwa, które regulują sektor opieki zdrowotnej, w tym ich wymagania i wyniki w zakresie ochrony danych pacjentów.

Ustawa o przenośności i odpowiedzialności w ubezpieczeniach zdrowotnych (HIPAA)

Ustawa o przenośności i odpowiedzialności w ubezpieczeniach zdrowotnych (HIPAA) to kluczowa regulacja w opiece zdrowotnej, która weszła w życie w 1996 roku. Jego głównym celem jest ochrona prywatności i bezpieczeństwa pacjentów w ramach chronionych informacji zdrowotnych (PHI). Nieprzestrzeganie HIPAA może skutkować poważnymi konsekwencjami, w tym znacznymi grzywnami pieniężnymi i zarzutami karnymi. Aby uniknąć takich kar, organizacje opieki zdrowotnej muszą priorytetowo traktować bezpieczeństwo danych pacjentów.

Kluczowe elementy HIPAA obejmują:

Zasada prywatności: Zasada prywatności HIPAA określa, w jaki sposób organizacje opieki zdrowotnej mogą wykorzystywać i ujawniać chronione informacje zdrowotne oraz przyznaje pacjentom pewne prawa do ich danych zdrowotnych.
Reguła bezpieczeństwa: Reguła zabezpieczeń HIPAA wymaga administracyjnych, fizycznych i technicznych środków bezpieczeństwa w celu ochrony poufności, integralności i dostępności elektronicznych chronionych informacji zdrowotnych.
Powiadomienie o naruszeniu: Ustawa HIPAA wymaga, aby organizacje opieki zdrowotnej zgłaszały naruszenia niezabezpieczonych chronionych informacji zdrowotnych w formie elektronicznej osobom, których dotyczy problem, Departamentowi Zdrowia i Opieki Społecznej oraz — w niektórych przypadkach — mediom.

Ustawa o technologii informacyjnej w ochronie zdrowia dla zdrowia ekonomicznego i klinicznego (HITECH)

Ustawa HITECH, skrót od Health Information Technology for Economic and Clinical Health Act, to ustawa uchwalona w 2009 roku, która uzupełnia HIPAA, kładąc nacisk na elektroniczną dokumentację medyczną (EHR) i postęp technologii informacyjnej w opiece zdrowotnej. Ustawa ta rozszerza wymagania HIPAA dotyczące prywatności i bezpieczeństwa oraz zachęca organizacje opieki zdrowotnej do inwestowania w silne środki bezpieczeństwa cybernetycznego. Skupienie się na promowaniu bezpiecznego wdrażania elektronicznej dokumentacji medycznej i ściślejszym egzekwowaniu wymagań HIPAA ma kluczowe znaczenie dla zwiększenia bezpieczeństwa branży opieki zdrowotnej.

Kluczowe elementy HITECH obejmują:

Znaczące wykorzystanie: HITECH zachęca do przyjęcia i "znaczącego wykorzystania" elektronicznej dokumentacji medycznej, promując bezpieczną i interoperacyjną wymianę informacji zdrowotnych.
Egzekwowanie przepisów: Ustawa wzmacnia egzekwowanie przepisów HIPAA, zwiększając kary za naruszenia i rozszerzając zakres egzekwowania na partnerów biznesowych.
Powiadomienia o naruszeniach: Podobnie jak HIPAA, HITECH wymaga od organizacji opieki zdrowotnej powiadamiania osób, których dotyczy problem, i HHS w przypadku naruszenia danych związanego z niezabezpieczonymi chronionymi informacjami zdrowotnymi.

Administracja publiczna i sektor publiczny

Rząd i sektor publiczny odgrywają wyjątkową i kluczową rolę w cyberbezpieczeństwie. Przechowują one znaczną ilość danych wrażliwych, w tym dane osobowe obywateli i dane związane z bezpieczeństwem narodowym. Ponieważ zagrożenia cybernetyczne wciąż ewoluują, niezbędne stało się wprowadzenie przepisów regulujących cyberbezpieczeństwo w tym sektorze. Poniżej znajdują się kluczowe przepisy dotyczące cyberbezpieczeństwa, które kształtują podejście rządu i sektora publicznego do ochrony krytycznych informacji i infrastruktury.

Federalna ustawa o zarządzaniu bezpieczeństwem informacji (FISMA)

Federalna ustawa o zarządzaniu bezpieczeństwem informacji (FISMA) została uchwalona w 2002 roku i jest kluczowym elementem federalnych przepisów dotyczących cyberbezpieczeństwa. Określa wytyczne dotyczące ochrony federalnych systemów informacyjnych i danych. Przestrzeganie przepisów FISMA ma kluczowe znaczenie dla agencji federalnych w celu utrzymania bezpieczeństwa i integralności danych i infrastruktury rządowej. Nieprzestrzeganie wymogów FISMA może skutkować naruszeniem bezpieczeństwa narodowego i naruszeniem danych.

Do najważniejszych elementów FISMA należą:

Zarządzanie ryzykiem: FISMA kładzie nacisk na podejście do bezpieczeństwa informacji oparte na ryzyku, wymagając od agencji federalnych identyfikacji, oceny i ograniczania zagrożeń związanych z cyberbezpieczeństwem.
Ciągłe monitorowanie: Ustawa nakazuje ciągłe monitorowanie systemów informatycznych oraz opracowywanie planów i polityk bezpieczeństwa.
Wymagania dotyczące raportowania: FISMA wymaga, aby agencje federalne zgłaszały incydenty związane z bezpieczeństwem i status zgodności do Biura Zarządzania i Budżetu (OMB) oraz Kongresu.

Ustawa o bezpieczeństwie wewnętrznym z 2002 r.

W 2002 r. na mocy ustawy o bezpieczeństwie wewnętrznym utworzono Departament Bezpieczeństwa Wewnętrznego (DHS) w celu ochrony kluczowej infrastruktury kraju przed potencjalnymi zagrożeniami cybernetycznymi. Ustawa podkreśla znaczenie współpracy i koordynacji pomiędzy organizacjami rządowymi a podmiotami prywatnymi w celu ochrony przed cyberatakami, które mogłyby zaszkodzić infrastrukturze krytycznej.

Kluczowe elementy Ustawy o Bezpieczeństwie Wewnętrznym z 2002 r. obejmują:

Uprawnienia DHS: Ustawa przyznaje DHS uprawnienia do nadzorowania bezpieczeństwa sektorów infrastruktury krytycznej i opracowywania strategii ograniczania zagrożeń dla cyberbezpieczeństwa.
Udostępnianie informacji: Zachęca do wymiany informacji między agencjami rządowymi (takimi jak Departament Obrony), partnerami z sektora prywatnego oraz właścicielami i operatorami infrastruktury krytycznej.
Reagowanie w sytuacjach kryzysowych: Ustawa określa procedury i plany reagowania na incydenty cybernetyczne, które mogą mieć wpływ na bezpieczeństwo narodowe.

Ogólne rozporządzenie o ochronie danych (RODO)

Chociaż Ogólne Rozporządzenie o Ochronie Danych Osobowych (RODO) jest rozporządzeniem europejskim, jego zasięg wykracza poza UE i dotyczy każdej organizacji, która przetwarza dane osobowe mieszkańców UE. RODO, które weszło w życie w 2018 roku, nakłada rygorystyczne wymagania dotyczące ochrony danych i prywatności na organizacje z różnych sektorów. Nieprzestrzeganie RODO może skutkować wysokimi grzywnami, co sprawia, że organizacje prowadzące działalność na całym świecie muszą dostosować swoje praktyki w zakresie cyberbezpieczeństwa do zasad RODO.

Kluczowe elementy RODO dla organizacji opieki zdrowotnej obejmują:

Zakres eksterytorialny: RODO ma zastosowanie do organizacji na całym świecie, jeśli przetwarzają one dane osobowe mieszkańców UE.
Zasady ochrony danych: RODO kładzie nacisk na zasady ochrony danych, w tym zgodne z prawem przetwarzanie danych osobowych, minimalizację danych i prawa osób, których dane dotyczą.
Powiadomienie o naruszeniu ochrony danych: RODO wymaga powiadamiania o naruszeniu ochrony danych odpowiedniego organu nadzorczego, a w niektórych przypadkach osób, których dane dotyczą.

Ustawa o wymianie informacji o cyberbezpieczeństwie (CISA)

Wprowadzona w 2015 r. ustawa o wymianie informacji o cyberbezpieczeństwie (CISA) koncentruje się na poprawie komunikacji informacji o zagrożeniach cyberbezpieczeństwa między sektorem prywatnym a rządem federalnym. CISA promuje wymianę kluczowych informacji o zagrożeniach cybernetycznych, co zwiększa zbiorową zdolność do skutecznego identyfikowania zagrożeń cybernetycznych i reagowania na nie.

Do najważniejszych elementów CISA należą:

Udostępnianie informacji: CISA zachęca organizacje do dzielenia się informacjami o zagrożeniach cybernetycznych i środkach obronnych z rządem i innymi podmiotami prywatnymi.
Ochrona przed odpowiedzialnością: Ustawa chroni organizacje, które w dobrej wierze udostępniają informacje o zagrożeniach.
Ochrona prywatności: CISA zawiera postanowienia mające na celu ochronę prywatności i swobód obywatelskich, zapewniając, że dane osobowe (PII) są odpowiednio przetwarzane.

Handel detaliczny i e-commerce

Branża retail i e-commerce przeszła w ostatnich latach znaczące zmiany. Coraz więcej konsumentów woli robić zakupy online, co doprowadziło do większego nacisku na cyberbezpieczeństwo. Branże te przetwarzają znaczne ilości danych klientów, takich jak informacje o płatnościach i dane osobowe, i w dużym stopniu polegają na łańcuchu dostaw. Dlatego kluczowe znaczenie ma przestrzeganie przepisów dotyczących cyberbezpieczeństwa w celu ochrony tych informacji na rynku cyfrowym. Poniżej znajdują się podstawowe przepisy dotyczące cyberbezpieczeństwa, które mają wpływ na sektory handlu detalicznego i e-commerce, wraz z wymaganiami i konsekwencjami ochrony danych klientów.

Kalifornijska ustawa o ochronie prywatności konsumentów (CCPA)

CCPA, czyli Kalifornijska Ustawa o Ochronie Prywatności Konsumentów, jest znaczącym krokiem w kierunku uregulowania prywatności danych konsumentów. Została uchwalona w 2018 roku i wdrożona w 2020 roku, dając mieszkańcom Kalifornii większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi. CCPA nakłada nowe obowiązki na firmy działające w Kalifornii i ma szeroki zakres, nie ograniczając się do firm z siedzibą w Kalifornii. Dotyczy to każdej firmy, która przetwarza dane osobowe, co czyni ją ważną regulacją dla firm e-commerce.

Kluczowe elementy CCPA obejmują:

Prawa konsumenta: CCPA daje mieszkańcom Kalifornii prawo do dostępu, usunięcia i rezygnacji ze sprzedaży swoich danych osobowych.
Wymagania dotyczące przetwarzania danych: Firmy muszą ujawnić swoje praktyki w zakresie gromadzenia i udostępniania danych oraz wdrożyć środki ochrony danych.
Niedyskryminacja: CCPA zabrania firmom dyskryminowania konsumentów, którzy korzystają z prawa do prywatności.

Ustawa o ochronie prywatności dzieci w Internecie (COPPA)

Ustawa o ochronie prywatności dzieci w Internecie (COPPA) została uchwalona w 1998 r. i zmieniona w 2013 r. w celu ochrony prywatności dzieci poniżej 13 roku życia w Internecie. Ustawa COPPA nakłada pewne obowiązki na strony internetowe i usługi online gromadzące dane dzieci. Aby uniknąć kar za niewłaściwe obchodzenie się z danymi dzieci, platformy handlu elektronicznego i strony internetowe przeznaczone dla dzieci lub zawierające treści skierowane do dzieci muszą przestrzegać COPPA.

Kluczowe elementy COPPA obejmują:

Zgoda rodzicielska: COPPA wymaga zgody rodziców na gromadzenie danych osobowych od dzieci.
Powiadomienia o ochronie prywatności: Strony internetowe muszą zawierać jasne i zwięzłe informacje o ochronie prywatności przedstawiające praktyki gromadzenia danych.
Bezpieczeństwo danych: COPPA nakazuje stosowanie rozsądnych praktyk w zakresie bezpieczeństwa danych w celu ochrony informacji o dzieciach.

Ustawa o uczciwych i dokładnych transakcjach kredytowych (FACTA)

Ustawa o uczciwych i dokładnych transakcjach kredytowych (FACTA) to ustawa, która ma na celu ochronę informacji kredytowych konsumentów i danych kart płatniczych. Chociaż FACTA dotyczy głównie sprawozdawczości kredytowej, ma ona implikacje dla cyberbezpieczeństwa dla sprzedawców detalicznych i firm, które angażują się w transakcje kartami płatniczymi. Sprzedawcy detaliczni i firmy zaangażowane w transakcje kartami płatniczymi muszą przestrzegać przepisów FACTA, aby zapobiec kradzieży tożsamości i oszustwom finansowym.

Do kluczowych elementów FACTA należą:

Zasady czerwonej flagi: Zasady czerwonej flagi FACTA wymagają od firm wdrożenia programów zapobiegania kradzieży tożsamości.
Usuwanie informacji o klientach: Ustawa nakazuje bezpieczne usuwanie informacji o klientach, w tym danych kart płatniczych.
Obcinanie numerów kart: FACTA zabrania drukowania na paragonach więcej niż pięciu ostatnich cyfr numeru karty kredytowej.

Technologia i telekomunikacja

Sektory technologii i telekomunikacji są liderami innowacji, dostarczając zaawansowane rozwiązania i łączność na miarę ery cyfrowej. Jednak cyberprzestępcy często atakują te branże, dlatego wdrożono różne przepisy dotyczące cyberbezpieczeństwa, aby zapewnić bezpieczeństwo technologii i sieci telekomunikacyjnych oraz chronić wrażliwe dane. Poniżej znajdują się kluczowe przepisy dotyczące cyberbezpieczeństwa kształtujące krajobraz technologiczny i telekomunikacyjny, dostarczając informacji na temat ich wymagań i wpływu na ochronę krytycznych informacji i infrastruktury.

Ustawa o ochronie prywatności w łączności elektronicznej (ECPA)

Ustawa o prywatności w komunikacji elektronicznej (ECPA) jest ważnym aktem prawnym, który dotyczy prywatności w komunikacji elektronicznej. Została ona po raz pierwszy uchwalona w 1986 r. i była kilkakrotnie zmieniana. ECPA ustanawia normy prawne dotyczące dostępu do przechowywanej korespondencji elektronicznej i rejestrów oraz ich przechwytywania. Ustawa ta jest ważna, ponieważ pomaga zrównoważyć indywidualne prawa do prywatności z uzasadnionymi działaniami organów ścigania. W związku z tym jest to kluczowa regulacja dla dostawców technologii i telekomunikacji.

Kluczowe elementy ECPA obejmują:

Wymagania dotyczące nakazu: ECPA określa okoliczności, w których organy ścigania mogą uzyskać dostęp do korespondencji e-mailowej i innych zapisów elektronicznych, często wymagających nakazu.
Przepisy dotyczące podsłuchów: Ustawa reguluje podsłuchiwanie komunikacji elektronicznej, ze szczególnymi zasadami dotyczącymi przechwytywania rozmów telefonicznych i komunikacji elektronicznej.
Przechowywana komunikacja: ECPA określa warunki, na jakich agencje rządowe mogą uzyskiwać dostęp do przechowywanej komunikacji elektronicznej, takiej jak wiadomości e-mail i dokumenty.

Ustawa o oszustwach i nadużyciach komputerowych (CFAA)

Ustawa o oszustwach i nadużyciach komputerowych (CFAA) to prawo federalne, które dotyczy przestępstw związanych z komputerami i nieautoryzowanego dostępu do systemów komputerowych. Została ona uchwalona w 1986 r. i od tego czasu była wielokrotnie zmieniana. CFAA to kluczowy akt prawny, który pomaga w walce z cyberprzestępczością. Ma to kluczowe znaczenie dla odstraszania cyberprzestępców oraz ochrony technologii i systemów telekomunikacyjnych przed nieautoryzowanym włamaniem.

Kluczowe elementy CFAA obejmują:

Nieautoryzowany dostęp: CFAA zabrania nieautoryzowanego dostępu do systemów komputerowych, sieci i danych.
Oszukańcze działania: Ustawa dotyczy różnych form oszustw cybernetycznych, w tym kradzieży tożsamości i nieautoryzowanego dostępu w złych zamiarach.
Kary: CFAA określa kary dla osób uznanych za winne cyberprzestępstw, które mogą obejmować grzywny i karę pozbawienia wolności.

Ustawa o telekomunikacji z 1996 r.

Ustawa telekomunikacyjna z 1996 roku to ustawa, która znacząco wpłynęła na branżę telekomunikacyjną w Stanach Zjednoczonych. Jej głównym celem jest wspieranie konkurencji i regulacja usług telekomunikacyjnych. Ma to jednak również implikacje dla cyberbezpieczeństwa, które odnoszą się do ochrony sieci telekomunikacyjnych. Ustawa o telekomunikacji odegrała kluczową rolę w kształtowaniu obecnego krajobrazu telekomunikacyjnego i nadal ma decydujący wpływ na sposób, w jaki kwestie bezpieczeństwa są podejmowane w tym sektorze.

Do najważniejszych elementów ustawy o telekomunikacji z 1996 r. należą:

Konkurencja: Ustawa zachęca do konkurencji w sektorze telekomunikacyjnym, co może prowadzić do poprawy postaw w zakresie bezpieczeństwa.
Służby ratownicze: Nakazuje świadczenie usług ratunkowych za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnych, co wymaga solidnych zabezpieczeń sieci.
Dostęp i wzajemne połączenia: Ustawa dotyczy kwestii dostępu do sieci i wzajemnych połączeń, które mają wpływ na cyberbezpieczeństwo w odniesieniu do integralności i ochrony sieci.

UpGuard to rozwiązanie do monitorowania powierzchni ataku, które obsługuje różne przepisy dotyczące cyberbezpieczeństwa, zarówno wewnętrznie, jak i w całej sieci dostawców. Analizy wynikające z tych działań mogą następnie utworzyć plan postępowania z ryzykiem, aby stale informować interesariuszy i zainteresowane strony o stanie zabezpieczeń organizacji.

Nasze produkty, BreachSight i Vendor Risk, mogą pomóc Twojej organizacji osiągnąć zgodność z różnymi przepisami dotyczącymi cyberbezpieczeństwa. Sprawdź ich funkcje poniżej!

Wykrywanie wycieków danych: Chroń swoją markę, własność intelektualną i dane klientów dzięki szybkiemu wykrywaniu wycieków danych i unikaniu naruszeń poufnych danych
Ciągłe monitorowanie: uzyskuj informacje w czasie rzeczywistym i zarządzaj narażeniem, w tym domenami, adresami IP i poświadczeniami pracowników
Zmniejszanie obszaru podatnego na ataki: Zmniejsz obszar podatny na ataki, wykrywając możliwe do wykorzystania luki w zabezpieczeniach i domeny zagrożone typosquattingiem
Współdzielony profil zabezpieczeń: Wyeliminuj konieczność odpowiadania na kwestionariusze zabezpieczeń, tworząc udostępniony profil UpGuard
Przepływy pracy i zwolnienia: uprość i przyspiesz sposób rozwiązywania problemów, eliminowania ryzyka i reagowania na zapytania zabezpieczające
Raportowanie i szczegółowe informacje: uzyskuj dostęp do raportów dostosowanych do potrzeb różnych interesariuszy i wyświetlaj informacje o zewnętrznej powierzchni ataku

Kwestionariusze bezpieczeństwa: Zautomatyzuj kwestionariusze bezpieczeństwa za pomocą przepływów pracy, aby uzyskać głębszy wgląd w bezpieczeństwo dostawców i relacje z dostawcami
Oceny bezpieczeństwa: Natychmiast zrozum stan bezpieczeństwa swoich dostawców dzięki naszym opartym na danych, obiektywnym i dynamicznym ocenom bezpieczeństwa
Ocena ryzyka: Pozwól nam poprowadzić Cię na każdym kroku, od gromadzenia dowodów, oceny ryzyka i wnioskowania o środki zaradcze
Monitorowanie ryzyka związanego z dostawcami: Codziennie monitoruj dostawców i przeglądaj szczegóły, aby zrozumieć, jakie zagrożenia wpływają na ich stan zabezpieczeń w całym cyklu życia.
Raportowanie i spostrzeżenia: Biblioteka raportów UpGuard ułatwia i przyspiesza dostęp do raportów dostosowanych do potrzeb różnych interesariuszy
Zarządzanie ryzykiem związanym z osobami trzecimi: Pozwól naszym ekspertom zarządzać programem zarządzania ryzykiem stron trzecich i przydzielić zasoby bezpieczeństwa